Konferencja SNM w Bydgoszczy – Pracownia Warsztat Otwarty

W Bydgoszczy od 28 do 31 stycznia odbywała się XX Krajowa Konferencja SNM. Pracownia działała tak długo, jak... Wrócę do tego wątku później.

 

W tym roku znakomitą większość wystawionych na widok „eksponatów” przygotowała Joanna. Wycinanki, wyszywanki (takie już bardzo szeroko znane i inne, które trudno uchwycić obiektywem), różne modele zrobione techniką origami, wszystko ledwo mieściło się w dwóch ogromnych pudłach.

Sporo modeli przywiozła też Agata Knysz.

Niespodzianie zajrzała do nas Bożena Prystupa ze swoimi kolorowymi modelami.

 

Ja poprzyklejałem kolorowe bibułkowe twory, które były przedmiotem warsztatów, na szybach.

 

Kasia, jak zwykle, była niemal stale na posterunku, zawsze gotowa pomóc, zgromadzić potrzebne doraźnie materiały.

Niektóre wystawy były czasowe – podczas i krótko po zakończeniu warsztatów, np. pisanki, temari.

Na chętnych czekały stare i nowe gry.

Pracowaliśmy z nowymi materiałami, pomysłów było więcej, ale nasze możliwości zaopatrzeniowe wymuszały ograniczenia.

Z myślą o oczekiwanych gościach przywieźliśmy dużą stertę starych gazet. Miały służyć do budowy modeli szkieletowych. Początek kolekcji powstał i zajmował ważne miejsce na korytarzu. Obok, na podłodze, kusiły labirynty wyklejone przez Olę Gęburę. Podczas przerw w warsztatach skupiali się tam amatorzy takich zadań.

 

 

Ten szkolny korytarz był też świadkiem tańca matematycznych pcheł, którym przewodził David Cain. Ci, którzy zdecydowali się na opuszczenie bankietu długo przed tortem, nie żałowali. Rzadko jest okazja, by tak poskakać...

W Pracowni poza członkami ekipy rzadko się ktoś wieczorem pojawiał. Na ogół byli to stali sympatycy. W czasie tur zajęć odbywały się w niej warsztaty prowadzone przez nas, wtedy pojawiali się goście, ale raczej na krótko.  Dlaczego?

Większość uczestników Konferencji była zakwaterowana kilkanaście kilometrów od szkoły, w której odbywały się warsztaty i mieściła się Pracownia. Praktycznie wszystkich było stać tylko na dwie podróże dziennie – autobusem komunikacji miejskiej rano na zajęcia i wieczorem na kolację/spanie. Życia wieczornego, jakie pamiętamy z wielu poprzednich konferencji, nie było, zostało przez warunki skazane na niebyt. Szkoda.

Rozwiązywaniem problemów transportowych tak jak w ostatnich latach zajął Adam Makowski, wspierał nas też Piotr Nodzyński.

                                                                                                                                             [JB]

Modele Piotra - magiczny świat wielościanów

Moja przygoda z wielościanami rozpoczęła się w 1996 roku. Wówczas to przyjechałem po raz pierwszy na krajową konferencję SNM (w owym roku obywała się ona w Pile), podczas której poznałem Janka Baranowskiego i zgłosiłem swój akces do zakładanej przez niego grupy roboczej. Po powrocie do domu zacząłem kleić pierwsze (bardzo toporne) modele wielościanów. Z czasem doszedłem do jako takiej wprawy i w ciągu kilkunastu lat wykonałem kilkaset modeli. Wśród nich są modele wszystkich brył zwanych jednorodnymi (ang. uniform polyhedra). Z tego co wiem, to moja kolekcja jest jedyną w Polsce (i jedną z kilku istniejących w świecie) zawierającą modele wszystkich tych wielościanów. Moje wielościany wielokrotnie były prezentowane na wystawach podczas konferencji SNM, Dolnośląskich Festiwali Nauki, a także w muzeach. Pierwsza taka wystawa miała miejsce w styczniu i lutym 2002 w Muzeum im. J. Dzierżona w Kluczborku. Nosiła ona tytuł „Magiczny świat wielościanów”. Zdjęcia 1–28 pochodzą z tej właśnie wystawy (ich autorem jest prof. Wacław Zawadowski) i przedstawiają m.in. modele wszystkich 53 niewypukłych wielościanów jednorodnych. Na kolejnych zdjęciach (29–42) prezentowane są inne moje modele (przede wszystkim kompozycje wielościanów jednorodnych). Dwa ostatnie (43, 44) pokazują, jak przechowuję swoje bryłki na co dzień. Modele przedstawione na zdjęciach 37, 40 oraz 42 zostały wykonane za pomocą programu Great Stella. Więcej zdjęć moich modeli i informacji na temat wielościanów  można znaleźć w mojej Galerii Wielościanów na Wrocławskim Portalu Matematycznym.

Wyszywanki Eli Żórawskiej-Dobrowolskiej

Dobrze, że się spotkaliśmy z Elą. Ela, ucząca w klasach początkowych, chętnie wśród nas przebywała i dawała się wciągnąć w nasze zabawy i szaleństwa. Jej prace pokazują bardzo dobitnie, że matematyczne pomysły mogą być świetnym estetycznym punktem startu do działań plastycznych i artystycznych.
Mam nadzieję, że utracony kontakt uda się nam nawiązać.

Oto jak Ela otwierała swoją wirtualną galerię na dawnej stronie internetowej Grupy Warsztat Otwarty:
"Tworzeniem prac plastycznych zajmuję się nieprofesjonalnie już od kilkudziesięciu lat. Zawsze lubiłam malować pejzaże oraz utrwalać piękno otaczającej przyrody. Początkowo malowałam akwarele, później farbami na szkle. Od roku 1997, kiedy na ogólnopolskiej konferencji Stowarzyszenia Nauczycieli Matematyki poznałam ciekawą metodę malowania nitką, w całości poświęciłam się tej pasji. Wykonałam tą techniką około 150 obrazów. Swoje doświadczenia dotyczące malowania nitką oraz ABC podstaw nietypowych wyszywanek opisałam w przystępny, barwny i obrazowy sposób w książce pt. "Nitką malowane. ABC wyszywania", która została wydana przez Wydawnictwo "NOWIK" w Opolu w 2003 r. W galerii przedstawiona jest część moich prac (obrazów)."

Galeria Janka

Świat symetrii – symetria świata
Oto fragment mojej kolekcji zdjęć. Od lat wypatruję symetrii wszędzie, gdzie się znajdę. Wszystko, co konieczne do wiedzy o symetrii na płaszczyźnie, można znaleźć w podpatrzonych motywach. Również meander lub podobny ornament spotykany w architekturze przedstawia fragment tej wiedzy: przesunięcie jest rodzajem symetrii (jako złożenie dwóch symetrii osiowych).
Takie przykłady można wykorzystać na lekcji. Można też wśród uczniów urządzić konkurs na fotograficzny zapis symetrii lub szerzej: geometrii.
Fotografie przedstawiające symetrie, regularności lub obiekty o kształcie dającym geometryczne skojarzenia mogą służyć za punkt wyjścia do różnorodnych zadań, a nawet większych opracowań o charakterze pracy długoterminowej.
Uczmy się patrzeć.

Joanny modele typu pop-up

Zdjęcia misternie wyciętych modeli były zrobione podczas zaimprowizowanej sesji fotograficznej w Kluczborku w roku 2003.

Galeria zdjęć Krysi Burczyk

Zapraszam na wycieczkę do katedr i muzeów Lyonu, Berna i Lozanny.

Nowa strona Grupy WO

Od paru miesięcy, zainspirowani sugestiami Piotra Tomczaka, zmierzamy do uruchomienia nowej strony naszej Grupy. Poprzednia strona, założona i prowadzona przez Janka Skowrona, znikła, niektóre elementy stamtąd dało się uratować, niektóre zrekonstruujemy. Tamto stanowiło naszą historię i szkoda tego, co znikło bezpowrotnie. Trudno.
Ważne są aktualne sprawy, opisy, zdjęcia, refleksje, projekty.
A więc ruszamy. Posty umieszczone wcześniej są dość luźnymi próbami przed tą próbą generalną i premierą.
Jak zwykle ciekawi jesteśmy wszelkich uwag o naszej Pracowni, o naszych pomysłach. Zapraszamy do współpracy wszystkich, którzy lubią majsterkować matematycznie, którzy nie boją się takiego rękodzieła lub po prostu chcą w tym uczestniczyć.
Uczymy się użycia nowego narzędzia - edytora Bloggera, być może niektóre efekty nie będą się od razu udawać.